Handen die zien
Tekst: Matilda Kivelä. Fotografie: Bryan Saragosa.
We bezoeken de Iittala glasfabriek met een van de beste glasblazers van Finland: Heikki Punkari. Hij groeide op in de fabriek, waar hij de wondere wereld van gesmolten glas leerde kennen, werkte met Timo Sarpaneva en uitgroeide tot een ware meester.
De fabrieksdeuren staan open; er vallen sneeuwvlokken op de betonnen vloer. De ovens produceren onafgebroken gesmolten glas, dat doet denken aan gloeiende lava.
Hoe dichter we het glasblazersgedeelte naderen, hoe warmer het wordt. Wanneer ik daar iets over zeg tegen Heikki, moet hij lachen. 'Oh, maar het valt nu wel mee. In de jaren zestig was het hier pas heet!' We lopen tussen de glasblazers die aan het werk zijn met roodgloeiende bollen gesmolten glas. Hun werk is vrijwel geluidloos en de bezwete mannen en vrouwen in hun luchtige kleding bewegen volgens in een weloverwogen choreografie. Met de uiteinden van hun pijpen halen ze kleine hoeveelheden van de hete massa uit het diepste van de ovens. De glasblazers houden het open vuur zorgvuldig onder controle. Het ziet er allemaal heel spectaculair en gevaarlijk uit, maar als je goed oplet zie je de verfijnde choreografie van het geheel. Elke beweging oogt natuurlijk en perfect getimed. De ene na de andere glaspijp komt voorbij. Het is bijna hypnotiserend om de blazers aan het werk te zien met het zachte en kneedbare gesmolten glas. Het wil uit de mallen vloeien totdat de glasblazers het in de uiteindelijke vorm blazen.